Ένα θεατρικό έργο γραμμένο στις πύρινες ημέρες του Δεκέμβρη του 2008. Ένας εφηβικός έρωτας που δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Μια καντίνα στο μέσον μιας πλατείας δεν προσφέρει μόνον σάντουιτς και αναψυκτικά· γίνεται το κέντρο του κόσμου. Ένα πτυχίο δεν σε οδηγεί, ειδικά στην Ελλάδα που γνωρίζουμε, σ’ αυτό που σπούδασες. Μια μαθητική έξοδος σε νυχτερινό κέντρο η οποία δεν τελειώνει απλώς με πονοκέφαλο το ξημέρωμα. Τα τραύματα από την μετεμφυλιακή Ελλάδα πλαισιώνονται από νέες πληγές, που βαθαίνουν στον καιρό της κρίσης. Ειδικά στρατοδικεία τότε, ανεξέλεγκτη αστυνομική καταστολή τώρα. Το μονοπώλιο της βίας από το κράτος έρχεται αρνητικός καταλύτης και τρυπώνει, απρόσκλητο, στις καρδιές νεαρών αγοριών και κοριτσιών. Ο θάνατος φεύγει από τα δελτία των ειδήσεων και φωλιάζει στις καρδιές και στο μυαλό παιδιών που έχασαν αναίτια τον φίλο τους. Ποιες είναι οι αιτίες της αϋπνίας ενός σύγχρονου Έλληνα ή μιας Ελληνίδας; Πόση ελπίδα κρύβει μια εφηβική ερωτική εξομολόγηση;
Η ΚΑΝΤΙΝΑ, όπως σημειολογικά δηλώνει ο αγγλικός όρος (CANTEEN) είναι και μια αποφασιστική και ελπιδοφόρα δήλωση: Μπορώ (can) επειδή είμαι έφηβος (teen).
ΚΕΙΜΕΝΟ: εδώ
Συνεργάτες:
Σκηνοθεσία, Σταυρούλα Μαμούτου
Σκηνογραφία, Τάσος Τσιάχτας
Εικαστικό θέμα σκηνικού – αφίσα, Ισμήνη Τσουμπάρη
Κατασκευή σκηνικού, Αγαθαγγελίδης Τάκης, Μαριάδης Μάκης και φίλοι
Μουσική, Γιώργος Αθανασιάδης
Σχεδιασμός φωτισμού, Ολυμπία Λαζαρίδου, Μάκης Μαριάδης
Ηθοποιοί, Σταύρος Τσαλαμπούνης, Πέτρος Γιοσμάς, Ιωάννα Παρλάντζα, Δήμητρα Γοργορή, Σοφία Παπαθανασίου, Βάσω Μπούρη, Σταυρούλα Μαμούτου, Μαίρη Λυμπεριάδου, Ευριπίδης Παπαντωνίου, Ιωσήφ Χατζηιωακειμίδης, Κώστας Δάδος, Άρτεμις Μάλτα, Ελισάβετ Αγγουριά – Τσοροχίδου, Κατερίνα Βατάλη, Ειρήνη Πολύζου, Ολυμπία Κύκλη